Güneş Kucağında Şiiri - Bahattin Tonbul

Dünya kazan olsa, kepçesi de ben
Dost elinde gezip, yar bulamadım
Yıldızlar altında, yüzündeki ben
Güneş ocağında, can olamadım

Çok uzaktan bakıp, arkam dönüktü
Ciğerim kuruydu, içim sönüktü
Ölüm hak olunca, kalbim sanıktı
Güneş kucağında, can bulamadım

Ulu bir sevdadır, sensiz yaşamak
Koşsan tutamazsın, uçarda gider
Baktığın dağları, yalnız aşamak
Güneş ocağında, yanıpda gider

Yarsiz anlamsızdır, aşkı duyamaz
Verdiği acıya bensiz doyamaz
Damla olup düşse, toprak kıyamaz
Güneş kucağında, can bulamadım

Özlemi yok etti, yüreğim soldu
O yare doymadan, zamanı doldu
Ölüm hak olunca, cennet son oldu
Güneş kucağında, can bulamadım

Bahattin’in yarsiz, oldu son günü
Ümitler vermiyor, açsan önünü
Saatler tükenmiş, kapat yönünü
Güneş kucağında, can bulamadım
Bahattin Tonbul
3.10.2012