Güneş Karanlığı Boğarken

Gecelerin, hicranla geçtiği devirlerde
Bir akşam hayalen dolaşmıştım o günlerde
Veda ediyordu, insanlar bir bir hayata
Küskün idi sineler, bütün bir kainata.
Kaplıyordu, her tarafı zulmet perde perde,
Ve acı bir inilti vardı, o sinelerde.

Görünce o tasvir-i gayr-i mümkün vahşeti
Tasa kaplıyordu aniden bütün milleti,
Gurub ediyor, güneş gibi hayatın gülü
Zulmet, ağır basıyordu o gün, nur örtülü..
Yalan sözlerle aldatan, bir deccal illeti,
Aldatıyordu, birer birer bütün milleti.

Dünya, yaşarken, hicranla yeni bir karanlık
Ah edip inliyordu her tarafta insanlık
Hüzünle geçiyordu geçen bütün zamanlar
Cennet hayatına denk iken o güzel anlar
Kayboldu birer birer o saadet bir anlık,
Ve hep hicranla inliyordu bütün insanlık.

Milletçe bir beşaret bekliyorduk şafakta
Garipler, dertli dertli geziyordu sokakta
Yollar, karla örtülmüş ve karda dinmiyordu
Altın sesli insanlar artık dolaşmıyordu.
Dertli vicdanlar hicranla beklerken ufukta
Bir ürperten yankı yükseliyordu sokakta.

Güneş ufuktan doğmaya başladı bir anlık
Kayboluyordu ufuktan, zifiri karanlık
Diriliş kokusu geliyordu az ilerden
Bir zaman kutluların kol gezdiği yerlerden
Yırtılıyordu artık perde perde karanlık
Ve ufkumuzda açılan nurlu bir aralık.

Aralıktan ruhlarımıza sızan ziyalar,
Rengarenk bahçelerde görülen o rüyalar
Mesajlar sunuyordu hep mutlu gelecekten
Neler beklediysek şimdiye kadar felekten
Lutfetti birer birer gerçekleşti hülyalar.
Ve gül devrinden süzülen en renkli Rüyalar...

...andelip...