zamansız battı Güneş! ...
-hayata- yumdu gözlerini
ateşböceği -aşk- üşüdü
şehir, karanlıkta kaldı
...
bahara inat! ...
yaprak dökümü yaşadı koca ağaç
biri ihanet,
biri çaresizlik,
biri yalnızlık,
biri umutsuzluk,
toprağın koynuna
bir bir döküldüler göz yaşı gibi
su'yu unutturdular...
Güneş'i uyandırmadılar derin uykusundan
bir yaprak dökümü yaşadı -nisan-
ağaç çırılçıplak kaldı hayatın koynunda...
Şimdi bin kez daha doğsa Güneş! ...
Ağaç; yaprağa hasret kalacak...
Kayıt Tarihi : 1.5.2005 16:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tülay Sustam](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/05/01/gunes-in-batisi-yaprak-dokumu.jpg)
Ağaç; yaprağa hasret kalacak...
Yeniden yeşerecek ağaç ama biraz zamana ihtiyacı var.... Yüreğine sağlık sevgili Tülay..
çok güzel kalmasın.Etrafınız sevgi ile kuşatılsın
Selamlar
TÜM YORUMLAR (7)