Güneş İmparatorluğu Şiiri - Rafet Küçük

Gözün görebildiği her yeri aydınlatıyor….

Lambanın cılızlığını düşün..
..Şehrin karanlığını….
“Gözün görebildiği her yer! ….”

..İbrahim boşuna “tanrım” demedi…

……....Her gün! ...

bakıyorsun, hayal gibi geliyor..
Mesafe.. Sıcaklık.. Ter….
..fizik kanunlarına aykırı..

“gözünü kısmadan bakamıyorsun….”

....

..Bütün bir yaşam ona bağlı….

Renkler..
.....Gölgeler..
.........Isı.. Işık..

..ama sanki.. “hiç farkında bile değil….”

kendi halinde akıyor…
..öylesine…

bulut gibi.. nehir gibi….
..rüya gibi…

“Geceyi bilmesen günü de ondan bilmezdin…”
..kesin! ..

öylesine mekanik…
…öylesine rutin…

küçüklüğü şaşırtıyor, sonra…
“bilmeseydin! ...”

…dünyanın binlerce katı aslında…

bu nasıl bir düzen Ya Rabbi..
bu nasıl bir düzen…..

ağaçlar, Japon gibi bakıyor..
..Ağaçlar, Japon gibi bakıyor..

“bu nasıl bir düzen? ..”

denizler geç ısınırmış….
..bunca yıl...
'yüzüm kızarıyor…'

...bu nasıl bir düzen? ! ..

hala sorguda aklım….
..bu nasıl bir düzen? ! .......

ayet olmasa idi, yine anlamayacaktın..
ayet olmasa idi, yine anlamayacaktın………..

..bu nasıl bir düzen? .....

eğiliyor başım, güneş batarken

...eğiliyor başım, güneş batarken......

“Ben insanları ve cinleri, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.” (Zariat 56)

Böylece biz, kesin iman edenlerden olması için İbrahim'e göklerin ve yerin melekutunu gösteriyorduk.
Gecenin karanlığı onu kaplayınca bir yıldız gördü, Rabbim budur, dedi. Yıldız batınca, batanları sevmem, dedi.
Ay'ı doğarken görünce, Rabbim budur, dedi. O da batınca, Rabbim bana doğru yolu göstermezse elbette yoldan sapan topluluklardan olurum, dedi.
Güneşi doğarken görünce de, Rabbim budur, zira bu daha büyük, dedi. O da batınca, dedi ki: Ey kavmim! Ben sizin ortak koştuğunuz şeylerden uzağım.
Ben hanif olarak, yüzümü gökleri ve yeri yoktan yaratan Allah'a çevirdim ve ben müşriklerden değilim.
(Enam 75-79)