Güneş Gözlerin Şiiri - Kamal Ataman

Güneşin ve yıldızların en altında,
Seni seyretmek bir gün ışığında
Yahut — bir nebze pırıltıda,
Sokak lambalarının kenarında
Soluk bir ateş önünde.
Görüyorum seni, parça parça
Gün batımının o altın sarısı rengi var ya?
Hani gözlerinin kahvesinin tonlarından bir tanesi
Döküyor sanki kızıl şerbeti kadehlere,
Gülümsemen yazıyor, mevsimleri yeryüzüne Batmıyor güneş, hiçbir yere.

Susuz kalan bir çocuk misali
Tenine muhtacım — deliler gibi
Bir dokunsam, bir öpsem kurtulacağım
Bu cehennemden daha beter özlemden, yavaşça
Ruhum yükselecek huzurla artık arşa
Sevdim senin, bir eylül ayında, baharda
O ürkek bakışını, içtenliğini, yüreğini.
Bir kere görsem seni, yaşarım bin ömür
Bin ömür ölümü aramadan, uyumadan.
Ellerini tutarak hayata şükrederim
O güneş gözlerindir, hiç batmayacak olan.