Sana bakarken gözlerim kamaşıyor , güneş mi elbisen ?
Bir aydınlık bırakıp ışıl ışıl içime doğuyorsun.
Hapsolmuş karanlığım ilk önce pembeleşiyor ,
Her bir hücrem sonra ağır ağır aydınlanıyor .
Ufuktaki bir okyanusun üstünü örten bir alacalı bir renk bu.
Okyanus binbir renk olduğu zaman , kendimi dünyamın en iyi ressamı gibi hissediyorum . Her bir renk iç içe ve bunu farkeden sana benim gözlerimmiş gibi.
Sen Yanımda olsan anlar mıydın bu renk kümesini ?
İnsana huzur veren sorumluluktan uzak dinleme hissini ?
Beraber çimlere uzansak yıldızlar için hik
..........
..........
Kayıt Tarihi : 20.8.2018 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!