Güneş doğana kadar. Şiiri - Erdinç Sert

Taş bastım bağrıma,
Tıkadım kulaklarımı.
Yumdum gözlerimi çirkefe,
İzine çıkardım umutlarımı.
Yolcu ettim uzaklara
Taaa! .. uzaklara korkularımı.
Yan gelip yatıyorum,
Güneş doğana kadar.

Güçlü kanun oldu,
Güçsüz süvari.
Şeytana teslim olmuş ruhlar,
Melek cemali.
Hep iyimserdirler,
Yalandır hep kelamı.
Duymazdan geliyorum,
Güneş doğana kadar.

Hani ülkücüydü,
12 eylül öncesinin tek sorumlusu.
Meydanlarda bak şimdi,
Hem arsız,hemde uğursuzu.
Dağlarda besliyorlar
Ermeni denen domuzu.
Görmezden geliyorum,
Güneş doğana kadar.

P.k.k. işgal etmişde yurdumu,
Yokmuş haberimiz.
Gaflet ve delalette ve hatta,
Hıyanette imiş bildiklerimiz.
Boşunamı,boşunamı
Şehit düşüyor her bir neferimiz.
Sormazdan geliyorum,
Güneş doğana kadar.

Yakılıyor bayraklarım
Haince kızıl ellerde.
Kan ağlıyor milletim,
Kan ağlıyor her yerde.
Köpek balıkları besleniyor,
Kandan oluşan göllerde.
Bilmezden geliyorum,
Güneş doğana kadar.

Her birimiz bir zıpkın,
Kurulmuş yay gibiyiz.
Ölürüz bayrak için,
Vatan için her birimiz.
Bir başka olacak,
Bozkurtlarla allaşan seherlerimiz.
Sabırla bekliyoruz,
Bu millet uyanana kadar…