Güneş Diliyle Dua Şiiri - Demlenmiş Şiirler

Dua ederdim, göğsümde çırpınan karanlığa.
İçimde kurumuş nehirler varken,
yollar hep aynı acıya çıkardı.
ve ben, suskun bir kıyamette yürürdüm.

Dualar su değildi... toprakta,
ama güneş gibiydi.
Her filize bir doğuş,
her karanlığa bir yakarış.

*@demlenmisSiirler*

Bir ışık sızdı sol yanımdan,
sessizliğimin içini oyalayarak.
Bin dua filizlendirdi,
hiçbir yere gidemeyen sokakların ucunda...
yırtılmış sayfaların arasında.

Ve ben sustukça, güneşin diliyle konuştu kalbim.
Bir dua oldu her sitem,
bir ışık her eksiliş.

Bütün duygular sustu...
elim kaleme, kalem kağıda varmıyor nedense.
Suskunluğundanmıdır susturduklarımdanmıdır bilmiyorum.
Bir karışılama seramonisinin başlangıcı gibi.
“Hoş geldin,” diyecek sanki,
bundan sonraki tüm hoşnutsuzluklar.

27/07/2025
23:33 #Wahran
@demlenmisSiirler
(482)