günebakan,
her sabah güneşi bekler
gün boyu yüzünü ona dönerdi...
günebakan,
her akşam güneş battınca da
gece boyu yüzünü toprağa çevirirdi...
günebakan,
sarı çiçekleriyle
güneşin enerjisini
çekirdeklerine çekerdi...
günebakan,
saçak kökleriyle yere
o uzun sapıyla göğe diklenirdi...
günebakan'a
bu nedenle ayçiçeği değil
güneş çiçeği denmeliydi...
Fikret Turhan-Yalova
24 mart 2018
Kayıt Tarihi : 24.3.2018 20:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!