Şehrin arsız dokusunu yırtıyor
Aklımı zorlayan gerçekler
Aşk, vefa ayaklar altında
Şiddetle reddediyor gece sabahı
Çıdam çiçeklerine kelebekler konmuyor
Nereden bakarsan bak
İnsanlar ağır aksak yürüyor
Ruhlarını taşıyan ayakları olmayınca.
Beşikleri ellerinde yürüyor çocuklar
Kentin sağır duvarlarına çarpıyor sesleri
Saçlarını rüzgarın yönü tarıyor
Afişlerde kan lekeleri
Akşama teslim olmuş ağaçlar uykuda
Tarancılara ses kesilmiş gecede
Şehrin matemini kimse duymuyor
Sıçrayan duyguları pazarlıyor kitaplar.
Vadinin tabanından acılar akıyor geceye
Öfkesine esir düşmüş bazıları
Çocukların ellerinde ısırgan çiçekleri
Kükreyen denizin attığı ceset
Neden hala ürkütmüyor bizleri.
Menzilinde turnalar uçan
Yeni yontulmuş bir heykeldi gözlerin
Ezberledim aklından geçenleri
Seni hatırladıkça çoğalan
Ellerimde kızıl karanfil lekeleri.
Gece boydan boya örttü yüzümüzü
Caddelerde avare gece sefilleri
Beni ürkütmüyor yalnızlaşan ayak sesleri
Fantastik aşkları taşıyan kadınlar geçiyor
Geceyi omuzlayıp giden adamların kalbinden
Tam aklımı yitirecektim ki
Sen geldin aklıma birden.
Ağır kanlı bir geceydi bizi koynunda büyüten
Hiç dinmeyen yağmurların sesiydi şarkımız
Efkarımı dindirmeyen gecemde
Anlamını yitiren duygular değildi aşkımız.
Gemiler geçiyor denize açılan penceremden
Kalbimi aşka taşıyan mercan yüklü gemiler
Gece en mahrem duygularıyla öpüyor saçlarımızı
Gecenin en ıssız yerinde çocuklar ağlıyor
Yorgun anneler çocuklarına can veriyor
Kumrular üşümüş diye üzülme
Gölgesinde büyüdüğümüz
Dağın zirvesinden uçmaya hazır mısın
Bak güneş bizi bekliyor.
AKÇAY-NİSAN /2010
Kayıt Tarihi : 22.4.2010 01:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gece boydan boya örttü yüzümüzü Caddelerde avare gece sefilleri Beni ürkütmüyor yalnızlaşan ayak sesleri Fantastik aşkları taşıyan kadınlar geçiyor Geceyi omuzlayıp giden adamların kalbinden Tam aklımı yitirecektim ki Sen geldin aklıma birden.
TÜM YORUMLAR (145)