iki adım daha dayanabilsem
ellerimin kanamasına.
aldırmasam,
dizlerimin paramparça olmasına.
aşarım önüme bir çatal kabus gibi
çıkıp duran tepeleri.
yakalarım
kaybolup gitmek üzereyken
kuyruk ucundan güneşi.
al, beni de götür derim
gideceğin her yere.
burası çok karanlık,
her yer acayip izbe.
beni anam aydınlığa doğurdu,
karanlığı hiç sevmem
sen al götür beni,
kimselere bir şeycik demem.
oldu ki bir soran oldu sana,
başka galaksilerdeki
başka güneşlerden.
o zaman anası bana emanet etti dersin.
yanımda aydınlığı
ve sıcaklığı öğrenecek dersin.
al götür beni de güneş
kimselere bir şey demem.
Kayıt Tarihi : 5.1.2007 11:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kuyruk ucundan güneşi
nasıl olsa sabah doğacak demek geldi içimden şair,
saygılar sunuyorum, tebrikler.
TÜM YORUMLAR (4)