Güneş Acımasızlaşınca Şiiri - Kağan İşçen

yakıcı bir toz bulutuyla dolu genzim
düşlerim ışıldarken taşralı bir temmuzla
sarı elbiseli değil belki ağaçlar
gene de sahiplenmiyorsun sokağımın
yalnızlığıma katılmasına
ve aldırmıyorsun
yankısız susamışlığına toprağımın
her şeyi bırakıp sana yaşamayı öğretiyorum

güneş acımasızlaşınca
çoğalır alıcısı pencerelerimin
uyku saatli
bir kente seninle bağlanmak
doldurur bütün bir yazın sıkıcı aydınlığını
balkonlar keşfederim önleri güze yakın
kış muştulu köprü izlenceleri
halk türkülü isyanlar

victor jara'nın elleri olur ağaçlar
kumrular gölge mahzunu halleriyle süzgün
onurlu
ağaçlar sevdamı kastanyak yaparlar yaz uykularıma
victor jara'nın elleriyle
umut bu
serden geçilir yardan geçilmez misali
zayıflar yüzün
benimse gülüş sıram gelmez bir türlü
gelmez bir türlü bana seslenme anın
bana susma anın
kurbanlaşır acılarıma sunduğun şarkı
zaman ve ses yitirince içeriğini
hiçbir unutkanlığımı bağışlamaz kirpiklerin
biter yaz
rüyalarımın temasında adın kalır
yaralı sabah başlangıçlarıma sargı bezidir gece
güneş acımasızlaşınca olsun
kaybolunca ya da
bir sen sonsuzlaşırsın
zayıflar yüzün
benimse gülüş sıram gelmez bir türlü