Güne uyanmak Şiiri - Selçuk Sen

Birazdan güneş yalar denizi
Uyanmaya başlar usulca koynundan
İşte doğuyor güneş, aydınlanıyor yaşam
İlk tokadı atan kazanır misali, kavga başlıyor

Islanmış, ayazda çocuk, gözler çapaklı
Açabilse 'amin' diyecek minareden yükselen sese
Balıkçı ağlarını çekiyor, yardımcısı martılar
Sabahçı kahvesi temizlik telaşında
Yaşamı omuzlamış gidiyor hamal

Sırtında çapa, gidiyor kadın karanlık biçmeye
Evine döndü meyhane çiçeği, günü içmeye
Sütyensiz, saten gecelikli orta yaşlı kadın
Sıgarasında duman olmuş, tan vaktine

Sonra;
Sıcacık ekmek kokusu yüklüyor fırıncı kasasına
İnsanlar üşüyor duraklarda
İtiş-kakış dolmuş yollarda
Terliyor insanlar fabrika kapısında
İçimizde kocaman boşluklar
Ne dinlenmeye, ne düşünmeye zaman var
Ezgin hayallerde halk malülleriyiz
Sermayeye siper olmuş maşalar

Selçuk Sen