Gündüzleri gece, geceleri gündüz ettim.
Bir tek seni, en çok seni sevdim.
Hayatımdan geceleri,günahımdan gündüzleri çaldım.
Çırılçıplak bir bedende,yalnız sana sarıldım.
Ve uyandım deniz kokulu bir sabaha,
Çektim senden kalan son kokuyu burnuma.
Yürüdüm hafifce pencere tarafına.
Baktım gözlerim kamaştıktan... sonra,
O derin, masmavi, özgür,bulutlara.
Imrendim ansızın keşke bende...
Umudun sahtesi, ufkun gerçeğinde.
Çıplak martılar gibi uçabilsem gökte.
Ve uyandın! uyandırdım ben seni,
Şimdi canım sıkkın kalbim bana kinli.
Gözlerim o masum gözlerinde kilitli.
Adeta bir güneş, bir melek gibi...
Aklım hala almaz, almaz o gidişini...
Sevmez yüreğim bir daha asla kendini.
Ve kaybolur güneş karanlık gelir yeni...
Sabahlar bir, o kadar... bir o kadar eski.
Çıktım sokağa yürüdüm, yürüdüm.
Bana tuhaf bakan, çok tuhaf insanlar gördüm.
Bazılarını korkuttum, bazılarından korktum.
Vardım sahildeki banka öylece oturdum.
Daldım denizi seyretmeye daldım.
Seni en çok en çok o zaman özledim...
Bir tek seni, en çok seni sevdim.
Gündüzleri gece, geceleri gündüz ettim...
Kayıt Tarihi : 4.4.2013 04:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!