Gündönümünde Ekim Şiiri - Seyfi Karaca

Sular güneslenirken ciy damlar
Sular süzülür kurnalardan, davul calar dengeli dengesiz
Tokmakladikca zamanin bedeninden yaprak dökülür
Sarilar solgunlar yagar büyük agaclardan ve kücük dallardan
Tutunabilene ask olsun tezahüratlari türübünden türübüne takas
Bagiran haykisislarin catlak yerlerine dolup sizarak
Ayin ilk günündeki iflasini sonuna kadar kurak ve sessizligin
Kenar ucurumlari keskin virajlari cöl sarniclari ve körtopal satranclari gibi
Bir degil dört degil bes degil dünya gecidindeki otlar daglar sokaklar
Bardaga bosaldikca buz parlakliginin
Sonbahar hüznüyle soguklugun öpüslerini konduran
Uzar gider agit korunda yandigina nöbet
Icin icin kendine akarak
Yutkundugu yalnizliklara bakarak
Bosluklarda asili duran sokaklardan ve kapilardan
Dinmeyen göz yaslarini doyurup besleyen bulutlarla insanlik yurdunu
Ve dünya adresini soran
Anlami sisli izahi muglak hükmü hasbihali gecersiz yara kesiklerinde
Fellik fellik aciyi ve yalnizligi esip süpürerek
Gökler yerlere iner serilir, gündönümünde ekim
Zaman kundaginda otlara ciceklere hal arzedip diller döken
Sular cekildiginde yoklugun avcuna bakarak
Suskunlugunu kendince avutmaya zemheriden önce güz
Eskisi bilindik bir yerdir herseyden arta kalan katrankarasinin
Ve örtüler altindaki kavruk beyazin

Ekim / 22