Gündöndü Ve Toprak Şiiri - Enver Özdil

Vefasız sevgili
Gündöndü çiçeği gibidir
Güne döner yüzünü
Gündöndüdür adı
Günün batmaya görsün
Dönüverir sırtını
Çevirir yüzünü
Gün, o gün.
Döndü
Gündöndü
Gündöndüdür adı
Gün döndüğü için mi, o döndü
O döndüğü için mi, gün döndü
Bilinmez
Yazan böyle yazmış bunu
Silinmez
İki yüzlüdür

Gün
Döndü
Gündöndü
Kökü toprakta
Canı yaprakta
Kara toprak
Kutsal toprak
Adı kara, alnı ak
Toprak
Gökten ne yağarsa
Onu kabul eden
Toprak
Alnı ak
Gündöndü çiçeğine bak
Toprağın bağrında
Güne bakar, günebakan olur
Gün
O gün
Eş arar kendine
Eş bulur güneş olur
Gün
Döndü
Gündöndü
Günü döndü
Güçlü güçsüz, suçlu suçsuz
Genç ihtiyar, zengin fakir
Bakmadan
Bıkmadan
Düşene kucak açan
Güne, gündöndüye
Toprak
Alnı ak
Kusurları örten
Affeden toprak
Bağrına basmak için beni
Kucak açan toprak
Yollarımı gözleyen
Ana toprak
Ana gibi
Anadolu gibi.