Günde sabah Şiiri - Orhan Özçelik

Boşluğunda kalınır bazen sabahın,
Evet günde sabah,ama ya sende ne zaman.
Ne zaman uyanacaksın miskinliğini üzerinden atıp,
Güne doyasıya bir merhaba diyeceksin.

Bir kuş cıvıltısının verdiği haz,
Ne kadar oldu görmeyeli bir kelebeğin uçuşunu.
Kaç asırdır dalında bir gül koklamadın,
İnsanlığını yanına alıp ne zaman gezeceksin.

Unutulmuş gün,sabah akşam farkları,
Her saatin verdiği çok özel anlamlı yaşantıları.
İnmiş perdeler gözlere,yüreğe en kalınından,
Ne zaman kaldıracaksın üzerindeki bulutları.

Zor olanları daha da zorlaştıran,
Bütün hayatı alt üst eden,karıştıran.
Bir gönül hikayesinden elinde kalan pişmanlıktan,
Ne zaman kurtulacaksın,kendini bulacaksın.

İçine sinecek her sabahın oluşu,
Doyasıya yaşamalısın her sabahı.
Günün getirdiği her türlü bereketin tadına varıp,
Gördüğün her kese merhaba diyebilmelisin.