Günde Bin Kez Ölürem Fırkat-ı Cânân İle Ben

Günde bin kez ölürem fırkat-ı cânân ile ben
Ey ecel ölmek ile kurtaramazsın beni sen

Nâle-i bülbül ile sahn-ı çemen pür oldı
Tutdı pîrâmen-i serv-i çemen-i zâg u zegan

İşiginde tozumuz hâtırına virdi gubâr
Ber-taraf eyle sabâ bizi götür toprakdan

Çeng-veş kaddümi ham itmegi kânûn itdün
Dögeyüm def gibi sînem diyeyüm vây be-men

Sînede âteş-i ‘ışk ile yanan dâglarum
‘Âşıkâ her biri mihrine delîl-i rûşen