Günboyunca Pervazayaz Şiiri - Seyfi Karaca

Son düzlükte
Suya dalgin bozbulanik serpinti, gökyüzü parcali bulut
Düzensiz araliklarla görünüp kaybolan aksama yakin yagmurlu iskelenin
Süslenmis sahil giysileriyle mezuniyet töreninden karayel
Herkesin birbirini baskalarinin bakislarinda aradigi deli dolu esmelerle
Herkes digerinin yarisina öksüz
Yitik
Yetim
Kayip bir dünya sokagindaymiscasina
Kendinden sökülüp dagilanlari eve götürür gibi bölük pörcük satiraraligi
Her bakip giden seyir kendi rüya alemine kiraci
Her bulusma adresini bilmeyen mektuplara arzuhalci postaci
Ve her karsilasma birbirine degmeyen temeslarda aynadaki yabanci
Ayriliklardan kara düzen sazlar bestelercesine cirpinan kanatlarin
Sesleri sahile carpan kordon kisminda
Yaka paca karli daglardan gelen serinlige kendini vermis
Kimi küskün
Kimi üzgün
Kimi ulu ortalik
Kimi yalnizligina sürgün
Kimi sandal kayik rihtim iskele
Topladigi kirintilardan kacak serüvenler besleyen dügüm dügüm taneler
Ve catal yolayrimlarinda türlü türlü insanlar
Köseden kiyidan gecerken firtinalara tutulmak gibisine yuvarlanip giderken
Insanlarin kendini biraktigi yerden
Süzülen cirpinislara deniz mavisinden firari kavisler cizen
Efkar piyesini ezber edercesine ciglik cigliga cagrisan kuslarin
Kursaklari korsan sevincler dolusu
Günboyunca pervazavaz martilar

Subat / 24