*Günaydın YitimleriM* Şiiri - Vefa Karanfil

Günaydın Babacığım,
Günaydın Canım Abilerim,
Günaydın Nineciğim.
Sizlere de günaydın,
Diğer tüm sevdiklerim.
Bu sabah,dünya değiştirdim.

Babam,Babam,Babam,
Yalan dünyada hiç söyleyemediğim,
Yoksunluğunu hep hissettiğim,
Himayesini hep aradığım.
Annem bana sahip çıkmadı,
Aç kollarını sana geldim.

Yüzünü,en son düğünümde gördüğüm,
Ata Abim.
Seni hiç unutmadım.
Özlemin hergün büyüdü içimde,
Ama ben,
Fotoğraflarına bile bakamadım.
Sıkı,sıkı sarıl bana,
Sevgine çok muhtacım.

Ahh! Sebo Abim,
Bu ayrılık böyle mi olmalıydı.
Koştum sana o gece,ama tutamadım.
Sen,içimde hep kanadııııın,acıdııııın.
Temmuz sıcağında,bizi bir de sen yaktın.
Seni en son,birgün önce görmüştüm.
Üzerinde mavi kotun,kırmızı tişörtün vardı.
Aman Allahım! Ne çok yakışmışlardı.
Seni hep öyle hatırladım.
Dargın ayrılmıştık,
Hadi gel barışalım.
Sen de sarıl bana,kucaklaşalım.

Atatürk bakışlı ninem,
Şimdi daha iyi anlıyorum,
Atam'ı niçin bu kadar sevdiğimi.
Ablam beni kovaladığında,
Kaçar,koynuna sığınırdım.
Buram,buram tütün kokardın.
Zaten tek sigarandır,
Bana miras bıraktığın.
Sayende,bir arada yaşadık,
Düğünü de,cenazeyi de.
1 Nisan şakası yaptın bize.
Seni de çok özledim.
Hadi aç koynunu yine bana,
Hasret kaldım tütün kokuna.

Elveda yalan dünya,
Elveda iki yüzlü dostlarım,
Elveda sorumsuz ailem,
Beni hiç anlamadınız.
Aslında siz,
Vedaya da değmezsiniz yaa!
Usüldendir ne yapalım,
Hoşçakalınız! ! !

15.11.2006
AYDIN.