Günaydın kara şehir
Çöküp üzerine derinimin
Sonra da göz kırpıyorsun sabahlarıma
En umarsız sokakların
Belli belirsiz güneşinle
Sırasız soğuklar getiriyorsun
Yatağıma
Halbuki sıcacık bir yaz günü
28 ‘ydi temmuz ayının
Sana ilk gözümü açtığım gün
Anamın memesi kadar sıcak
Babamın avuçları kadar güvenli
Sanmıştım top koşturduğum sokaklarını
Günaydın karaların şehri
Çöküp üzerine gecelerimin
Zifir zifir karanlık oluyorsun
Kaç karanlık tünelden geçip geldim
Bilmiyorsun bil-mi-yor-sun!
Uğraş bakalım bedenimin en ücralarıyla
Dokunulmamaktan yalnız kalmış
Ne yapsan ne etsen de
Gördün mü ruhuma ulaşamıyorsun
Kayıt Tarihi : 11.6.2008 15:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cem Seyfeli](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/06/11/gunaydin-ankara.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!