Günaydın Şiiri - Evren Özcan

Günaydın!
Bu sabah kahvaltıda gazetem yoktu,
Peynirler küflenmiş,
Zeytinler buruşmuştu.

Yataktan kalkınca ne el ne yüz yıkadım,
Koştum hemencecik mutfağa,
Sen yoktun ya sofrada,
Her şeyin tadı kaçmıştı.

Sonra ayılmak istedim,lavaboyla seviştim,
Bu daha beter yordu beni,
Aynayı da kirlettim.
Cildim kuruydu, traş olmak istemedim.
Sen yoktun ya, saçım başım karıştı.

Açtım penceresini mutfağın,
Gelmeni bekledim evimizin kokusuna.
Seni çok uzaklarda görür gibi oldum,
Oysa ben yakınlarla aşinaydım.

Kalakaldım öylece,
Gelişine açlığımı da ekledim.
Ekmek bayattı, damacana boştu,
Ödemediğim faturayı akmayan musluklar haber veriyordu.

Dirildim birazdan,
Ev toz içindeydi.
Toz bezleri ise son attığım çöp torbasının içindeydi.
Sen yoktun ya evin neşesi kaçmıştı.

-Günaydın Güneş!
-Hoşgeldin!
İyi ki bu sabah uğradın.
Yoksa ben hayattan ne anlarım,
Sen doğdukça ben de doğarım.