Günaydın Şiiri - Halil İbrahim Orhan

Uyandım uykumdan, irkilerek rüyalardan.
Açtım gözümü, sade beyaz tavan
ne yüzün ne de hayallerim karşımda.
Beni ısıtan üzerimdeki yorgan, benzemez yüreğine.
Kendimi bulmak için suratıma çarptığım su,
güzelliğinden betimlenen şiirler değil.
Düşündüğüm kendim, senden uzak...
Geceleri yalnızlığımı paylaştığım acı tütünüm, tatlı dilin değil.
Gerdiğim çarmıha pişmanlıklarım, yükselse de göğe umrumda değil.
Yüreğimden uzak tutuğum gam.
Hüzünlerime vurduğum gem.
Uzak dağ çiçeklerinin kokusunu getirmez artık kalemim.
Uyandım uykumdan.

Yazıp çizemem sana dair.
Parmak uçlarımda atmıyor artık kalbim.
Mürekkebim boğuyor kelimeleri.
Duruldu yüreğimde sular, öyle durgun ki.
Sevmek büyük meziyet,
uğramaz artık sana şiirlerim,
meziyetimin bedeli bu eziyet.

Kaşına kirpiğine atmaz şiirlerimin kalbi,
Uyandım uykumdan, bana gün aydı.