aydınlanmıştı her yer
görüyorduk, umutluyduk...
ama doyamadı şu insan işte
sığamadı bir türlü şu koca mavi gezegene...
insan ki en mükemmeli canlıların
görüyor, duyuyor, kokluyor, hissediyor,
yürüyor, koşuyor, yüzüyor, tırmanıyor.
en önemlisi ki konuşuyor.
haykırıyor evrene içindekilerini
hangi canlı yapabiliyor ki bunların bütününü
insan ki doğduğunda bağımlı insana
yine o insan düşman o insana
göremiyorum hiç bir şeyi yine
zifiri karanlık oldu heryan.
ne zaman bitecek bu savaş?
doğ artık yine insandan
ol artık yine insan.
Kayıt Tarihi : 6.8.2019 02:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!