Günaydın
Günaydın
Sana da günaydın
Güneş değdikçe dağa taşa toprağa
Ve de suya
Aydınlanır verir yeryüzü
İnsanlar da uyandıkça
Bir bir birbirlerine
Aydınlanan günle selam verir
Selam alır ve bir devde uyanır
Küçük tıkırtılarla iş uyanır
İşin başı sonu nerde?
İnsanın geçiminde sabah kahvaltısında
Öyle yemeğinde bir dev doyar
Akşam yemeğinde ailecek
Biri boşalmış yayından işsiz kalmış
Güneşin değdiği hiçbir yer kabul etmez
Geceyi bekler ailesi varsa karnı doyar
Yoksa aydınlık ona bir gölge verir
Belki dilenir belki çöp ayıklar
Ama gün karşılar
Sonsuz açlıkta bir tokluk
Ne iş yapıyorsun tokluğun ne
Simitçiyim abi
Sabah erkenden kalkar gece geç dönerim
Ama gün aydınlığımız var şimdi
Tezgâhı paylaşırız, ilk çağımızı kovalarız
Başka öğle olur biride tünaydın uydurur
Sonra akşam olur, iyi akşamlar dilenir
Gün çekilir, her bir değdiği yerden; güneş
Artık her el bir düğmeye dokunur
Lambalar yanar, aydınlık aralığı…
Acı tatlı akşam yemeği yenirken
Çürüyen etimizin yerinde kurtlanırız
Kimimiz göbek atarken kimimizde kederlenir
Uyuşur yatarız gün gece çekilirken
İyi geceler dileklerimizle
Bir yastık baş yakınlıkta iyi uykular dileyene bilene
Kayıt Tarihi : 4.6.2018 10:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!