Günaydın Şiiri - Ümit Tiryaki 3

Sığın bana. Çünkü kirpiğin yer çekimine yenik düşmüş uzandığımız iki kişilik kanepenin üzerine. Su bardağında nefesini unutmuşsun mesela. Duvarlarda sesini. Aynada yüzünü. Kazağımda ağırlığınca saçlarından kırık teller var biraz da. Kırık ama kırgın değil. Kırık ama yorgun değil bizim gibi. Hatırlandıkça gülümsetecek anıları çantana koymamışsın. Oysa unuttuğun bir şey varsa al demiştim. Sanırım bunu bile bile yaptın. Biraz ruj izi, biraz çocukluğumuz, biraz da sararmış kağıtlardaki şiirler. Elinin hafifliği bulaşmış bir de avuç içime, devrilen cümlelerin arasındaki yüklemler gibi. Yüklemler gibi anlamı derin. Elim şu an çok hafif hava gibi ve ben bu sefer yüklemi sonda kullanıyorum. Teşbihte hata görürsen eğer sarılma bir daha.

Yanağımda tarif edemediğim şeyler var. Vapura yetişmeye çalışan insanlar gibi telaşlı şeyler, rotası belli olmayan mavi bir volkswagen karavan gibi, iki kişinin üç kişilik heyecanı gibi şeyler. Dedim ya, tarif edemiyorum. Öptüğün için olmalı. Öptüğün için olsun. Öptüğün için ol. Yüklemi doğru yerde kullanacak mıyım bilmiyorum ama sen edebiyat kadar güzelsin. Teşbihte hata görürsen eğer, bu sefer sarılmamazlık yapma. Çünkü sarıldıktan sonra düzeltemeyeceğimiz hiçbir şey yok.

-Günaydın demiş miydim?