Uyanır uyanmaz daha kendime gelmeden
Gözlerim çapaklı
Bedenim hafif üşür halde
Günaydın dedim
Günaydın.
Sensiz dünyamda
İçimde kanatlanıp uçma sevinci varken
Damların saçaklarına sığınıp kaldım
Kır bayır Sevda'sı varken
Bir çöle gömüldüm.
Şimdi
Çöle doğan Güneş'in
Yakan ışığısın,
Bulutan düşen yağmur oldun
Gönlümün Çölüne
Yeşeren umut oldun
Ömrüme
Günaydın...
Kayıt Tarihi : 14.3.2016 17:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Dost Gürgöz](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/03/14/gunaydin-417.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!