uyandım, uykumu boş yatağımda yalnız bıraktım..
Gecelerdir sayıkladıklarımı unuttum ve kalktım.
Duruldum... Çektim elimi eteğimden senin elinden..
Gördüğüm tüm rüyalar senin yüzünden..
İnandım.. En büyük yalandı..
İnanmak aslında yok olmaktan korkmaktı...
Aldırdım.. Tüm insani duyguları
uyandım artık... Günaydın yalnızlığım....
Bir sabah erkenden
bu şehir üstümden çekilirken
Bir an eskilerden
Eskimeyen ne varsa geçiyor gözlerimden..
Yaşlandım.. dağıldı nefesim..
Bin bir parça bıraktığın resimlerim...
Bu sabah çok erken kalktım
Uykumu toparladım
Sende bıraktığım ne varsa yeniden geri aldım..
Sanma...
Değişir insan zamanla..
İnanma...
Olsun ağla....
Bu bir hayat şarkısı...
Bir ölümün hayatı...
Yok olduğum tüm cümleler
Var sandığım tüm hileler..
verdiğim bir parçadan doğuyor yeniler...
Sana tapınmalar sana söyleyişler
Duymuyorsun beni ama sana şiirler..
Sen aldırma gönlüm git yine geldiğinden..
Beri hayatım bende değil..
Renkleri sildiğinden beri maviyim ve yeşil..
Bana... Ne olur... Ver geri bana beni.
Özledim ben gibi seni sevmeyi..
Kayıt Tarihi : 27.10.2013 10:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!