Günaydın... Şiiri - Arif Tatar

Günaydın...
Güneşin girişi kadar...
Sımsıcak!
Fedakâr...
Berhudar!
Vefakâr!
Geceye de ay doğacak!
İlk güne günaydın!
*
Müjdeyi aldın...
Gözün aydın!
İlk akşamda dolunaydın...
Islak gölgeye düşen son aydın!
Denizde fışıltılarda senin adın...
Gözlerinle aldın gönlümü aldın!
O günden beri hayalimde kaldın!
Güneşinle diyeceksin günaydın!
Günaydın!
*
Adınla yâdın!
Sepken yağmurla yağdın!
Gönlüme düşen taptaze kardın!
Dualarında hep benim için yakardın!
Günaydın!
Sönmeyen ışığına günaydın!
*
İlk bakış...
Sımsıcak günaydın!
Gözlerde bir ışıltı;
Sanki güneştendi bu pırıltı!
Dışarı soğuk olduğunca kış!
Kopuverir dört yandan alkış!
Herkese günaydın!
*
Perdeler birden bire sökülür;
Simsiyah maskeler dökülür!
Neden böyle içine kapanış?
Gölgelerde bir başka yanış!
Hep karanlık bir güne uyanış!
Böyle olurmuş böyle ilk aldanış!
Bunu bir bilene git, son defa danış!
Şimdiden artık geçmişi unut ki unut!
Güneşinin kalbindeki gördüğün umut!
Her geçtiğinde gözlerinden nemli bulut!
Mutlaka gözlerinin ardında saklı biri var…
Dönüp sen ona bak, sende gözleri var!
Sımsıcak sevinçli güne günaydın!
Günaydın!

(09.02.2012 11.00-Adana)