Kalbim,
paslı bir jilet gibi sözcüklerimi keserek, günaydın dedi! bu sabah da.
Ve nedense,
her sabah bir parçam eksikmiş gibi uyanıyorum hayata.
Dilimden çıkan bu mutlu günaydınlara da aldırmayın.
Onlar annemin, ben çocukken hazırladığı neşeli kahvaltılarından kalma...
Kayıt Tarihi : 20.10.2011 16:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!