Günaydın Şiiri - Raziye Aktaş

gün, çok erken başladı bugün
havadaki kasvet ruhla bütünleşti
geceden kalma gözlerle bakılırken etrafa
anlamını yitirdiği farkedilirken tüm güzelliklerin
gelişine yakıştırılan -huzur- adı altında bırakılan hiçbir şey
uymadığı bu kelimeye
duraktaki insan selinin önünden geçerken tarandı yüzler bir bir
var mı aralarında andıran diye..
uykudan ağırlaşan gözkapaklar,
dinlenilen ezginin sol anahtarına asıldı kapanmamak için..
geceden kalma yıldızların sönüp güneşe döndüğü vakitlerde
akıla gelen bir çift göz göründü karşıdan
usulca sokulup “günaydın” deseydim alınırdı üstüne; demedim
sadece bir benzetme yüzünden gözlerini aldatmak istemedim
bu günaydınlar bitecek, çok değil bir süre sonra
takıp gelecek yine en siyah maskesini
gün boyu görülemeyip, rüyada görülür umuduyla
konulurken başlar yastığa
rüya görmek için uyuyabilmek gerek düşüncesi huzursuz ettiği zaman,
dalınamayacak o masal dünyasına.
çok uzun zaman sonra açınca yine güneş gözlerini
yeni bir ‘günaydın’ a merhaba..