Günahların Başkenti Şiiri - Emine Öztürk

Ey! karaların en karasını Alnına çalan
Günahların başkenti...
Umutların savruluşunu,
Yaprakların dökülüşünü,
Sessiz attığın çığlıklarını,
Görmüyormuyum,duymuyormuyum sanıyorsun! !
Soyunduk tüm güzel elbiselerimizi...
Acılar üşüşüyor yüreklerimize...
Üzerimizde kara bulutlar kol geziyor..
Uzak ve kurak iklimlerin ayazlarında..
Donmaya yüz tutuyor yüreklerimiz...
Dokun ne olur yüreğine zamanın..
Dokun ki; elimizde kalan son sıcaklık kırıntıları ile,
Kurtarmaya çalışalım şehrin ağır uykusuna dalan,
Hissiz,donuk yüreklerimizi....
say ki çamura düştük...
say ki kötü bir düş gördük...
say ki derin bir uçuruma düştük...
Hadi tut zamanın en kopuk yerinden.
Hadi dokun o sıcacık bakışlarınla zamanın yüreğine...
Hadi bir ışık ver taa ötelerden...
Heybesi boş,ruhu sarhoş yüreklerimize...
Bizim unutulmuşlugumuzu unutup,Yeniden tut ellerimizden...
Kurak iklimlerimize rahmet ol yağ ey en sevgili! !
Yada güneş ol ısıt buz tutmaya yön tutmuş,
Ayaz yüreklerimizi....