Yalnızlık vaktiydi benim gibi bir insan için
Bulanık bir sonbahar,karanlık bir kış vaktiydi
Nedeni bilinmeyen, sessiz bir ürperti: Yalnızlık Çığlığı
Zihinlerimizde hiç bitmeyen kabusun sesi:
İnsan yalnız doğar, yalnız ölür.
Ve bir anda kulak çınlaması;işkence sanki.
Beyaz örtü içinde toprak kokusu
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta