Günahı Gezdiren Şehir Şiiri - İrfan Kara ...

İzmir’de kirli sakallarını gezdiren hırpaniler
Pek mümkün bir yalnızlığın rıhtımında
Güneşi giydirirler gölgeleri esaretten bunalır

İlkin kaldırımlar gülümser lâkin çoğunlukla kederli
Uzun bir sayıklayıştır ki günahkâr kirlilikleriyle
Menzile bütün hislerden katmanlar bulaşır vebalıdır

Harflerin ruhudur gizlenen mısraların her dokunuşunda
Namında saadetin sırlı bir efkâr kümelenmiştir
Davetkâr dalgaların ısrarlı nazarlarından ilham alınır

Soğukta buzdan gözlerini kaldırarak bakar hayaller
Tozlu hayat raflarından bir geçmiş indirilir ki eşsizdir
Gezer süklüm püklüm hikâyelerde mihmandar sanılır

Verandasında elinde sigara denize gülümseyen
Kadınlar silinir aşklarıyla en delikanlılar dikilir
Dumanı başta yankılanan sarhoşluklar çalkalanır

Bohemlikleriyle rintlerin günümüzdeki secisine ikramdır
Şiirlerinden solan imgeleriyle buram buram Hayyam
Rubailerden elleşen hınzırlıkların dersaadeti günahlıdır

Segâhtır şarkıların çoğu ki özlemler yakalar gönüllerde
Uzak diyarlardan başka sesler de getirir arzulu notalar
Köpüklerinde ince bestelerle çoğu kez deniz mırıldanır

Altın perdelerinden bir sayfa daha açmada ufkunda akşam
Renklerin dansı nevahenk manzarasında seyredilir nefessiz
Yeknesak bir yakarıştır ki manasından dev bir hâl kımıldanır

Gökyüzünde gümüş bir ahengin meramı yayılmış
Belki bulutlar isyankâr belki rüzgâr öfkelidir
Mekan yalnızlık rıhtımıdır ki elan beni benden alır

Makamı Konak’ta bir bank ki kimsesizler denizi
Huzurun müdavimi şairlerdir ki habersizler günden
Kalan kalır tastamam bir şiirdir elde kalır

Kasım 2009