Günah Şehri Şiiri - Murat Mihman

Günahların şehrinde ev tutmuş bu benliğim.
Ateş çalar kapımı,demem ben hiç nerdeyim?
Nefsim beni kandırır,çok güzel bir yerdeyim.
O kapıdan bir çıksam,görürüm ben şerdeyim.

Alt katımda vesvese, nede güzeldir sesi.
Yüksek sesle konuşur,bilir duyarım sesi.
Nefsim meraklandırır,kulak veririm sese.
Sonunda bi bakmışım,yanmışım içten içe.

Üst katımda nefsim var,çalar hergün kapımı.
Misafirim dert olur,açsam hergün kapımı.
Bir gün olsun açmasam,duymasam şu kapımı.
Artık taşınmam gerek,bırak benim yakamı.