Günah Şiiri - Yahya Kavraz

Sen, sabahımın aydınlığı
Sen, günümün neşesi
Sen, gecemin sesi
Nerdesin?

Beni yalnızlığa emanet edip giderken
Bilmediğim uzaklara,
İçimde fırtınalar
İçimde isyanlar
Seni yolcu etmenin verdiği acı
Pişmanlığımın vicdan azabı ile eşdeğer,
Bir de seni tamamen kaybetmenin korkusu
İnan hepsine değer,
Sevdiğim sensiz günler geceye kavuşmuyor
Geceler de güne,
Oysa ki geceyi ne kadar severim bilirsin
“Şafağın sökmesini istemeden geceleri yaşamak”
Artık değişti sevdiğim,
Artık sabah olsun istiyorum
Sabah olunca gelirsin ümidiyle
Ama gelmiyorsun
Kaç geceyi sabaha bağladım
Kaç geceyi uyumadan geçirdim
Sen yoksun…
Korkma sevdiğim
Giderken emanet ettiğin yalnızlık
Beni hiç yalnız bırakmıyor
Hep yanımda
Bir tek sen yoksun
Gece var, gündüz var, yalnızlık var
Sen yoksun
Biliyorum sevdiğim
Seni kırmak
Hayatımın en büyük günahı…