Günah Şiiri - Kanber İhsan Öcel

günah! ! !
"bazen sadece evine yakın yerlerin isimlerini okumak
henüz barışamadığım olaylar bunlar"

damat uçkuru görmüş kart gelin gibi sarıldı / günah! ! !
beşte beş yapmıştır hayatı boyunca iki eksiktir gün olarak
pazartesi başlar beşler/ mübarek/ günde sonlanır bilmezsin

sabah beşte küçükken elinden tutan babasıydı
onbeşinde beden arzularına yenildi mutlak
onaltısında anasına yakın durmayı arzulamaktaydı istem dışı
karşısında babasını gördü onsekizinde sıpa derdi o da

okullu olamadıysada yazdırdılar mektebe urum memleketinde
askerlikten azletmek içindir bu manevra
kız uşak ise badem bıyıklı kapıda
yakasız gömleğiyle kıravatsız takımelbiseli adamlar

sonra hayatında anlının değdiği yerler çoğaldı bayağı önünde
gittiği yerler karıştı BAYAĞI kokulara badem bıyıklılarla
sıkışmış terlemiş kumaşlar beden kıvrımlarının arasında kaybolmuş kızın
derin içselliklerin de
dişiliğini uzun entarilerle örtmeye çalışmak beyhude
Arap Türk diye bir şey yok
Arap kara /// Türk beyaz ırktır maaaluummm
ilamı ah mak saydım seni paşa
komşu kızı niyetine kurulan hayaller elde patlayınca
imdada yetişti ehlikamil koca karı ana
tuttu elleri terlemiş ağız suyu çekilmiş onbeşliğin elinden
beş bebeyle canhıraştı artık gözünü açtığında
yirmi yoktu yaşı oysa.

ikitemmuzikibinonüç