Günah Şiiri - İzzettin Coşkun

Önce günahlara alıştırdın
Sonra gün be gün ahlara
Önce aynı şehri paylaşamadık.
Aynı gökyüzünü
aynı atmosferi
Ve sonra,
aynı cehennem'de seni görememe korkusu...

Şimdi yine beyaz bir gecelikle
divane divane dolaşıyor dolunay
Ve birlikte ağlamaklı olurduk
Ve yapayalnız kalışını ilân ederdi gecelerime
Örtünmüş bir sis kümesinde bulanık bulanık
Ve sırdaşça kalakaldık.
Ve bir kuşluk vakti kapandım
Uykunun en usturalık suratına

Kahvesi kahvesine yudumladım karanlığını
Ve en kahvesinde hatıraları taşıdım.
Belki bir nedeni vardır uykusuzluğun
Puştu puştuna payıma bırakılan suskunluğun

Ve üstüme kusuyordu
Denizlerden daha hırçın maviliğin.
beni tepeden tırnağa berbat eden gözlerinden.
Ve tekrarı yok amansız inen bir ayrılığa
Ve kepenk kapatmış gözlerinden
Ve yüreğinden..
Yedi cihan yasak edilmiş sevdama yalnız kalışım.
Çılgındı upuzun sabahlara uykusuzluğum.
Çılgındı olabildiğince çılgın