Günah Şiiri - Emel Bulutlu

Ruhumun ruhuyla konuşması; kocaman bir günahtı,
Bu günah-tı sevdaya ilk nifakı bırakan…

Dar koridorlardan geçiyorum; günah tohumları ellerimde,
Pervasızca saçıyorum; sancılı gecelerin göbeğine…

İmtina ettim gecelerden; çıplaklığı süsleyerek,
Ete kemiğe bürünmedi henüz; ruhum hala iskelet,
Bir tren misaliyim; vagonlarımda sükûnet,
Ey gönlüm;
Ben seni affedemem, istiyorsan sen affet…

Kendi eksenimden bir çizgi çiziyorum; dünyanın eksenine,
Ahvalimi sorguluyorum; günahın mihverinde,
Bir günahı yıkıyorum diğerinin kiriyle…

Ruhumun ruhuyla konuşması kocaman bir günahtı,
Bu günah sevdaya ilk nifakı bıraktı…