Gün Sızıntısı Şiiri - Burhan Ali Yağmur

Güneş kafa tutuyor buluta mağrur.
Direnirse güneş, kararırsa yağmur.
İnliyor kararıp rahmet doğurmaya.
Güneşte eriyor içim şimdi mahmur.

Çöktü tepeme kabus gibi ayıplar.
Ayıplara bezenip, öldü kayıplar.
Tabutlara girdim nefes almak için.
Tabuta dahi ördü hayat kalıplar.

İnsanlar kendi hitap etmek istiyor,
Ama kimse hatibe kulak vermiyor.
Geveze kendine sükut ettiriyor,
Ama kimse muhatabına susmuyor.

Çam vazgeçti betona kafa tutmaktan,
Kuşlarsa geceye meydan okumaktan.
Rahmet geliyor deyişimde her defa,
Bulut yoruldu yaş döküp ağlamaktan.

İşte dallar altından selamlıyor güneş,
Bir kuş gövdesi semada saçıyor ateş.
İlk günkü garabetten eser kalmıyor artık,
Soluyorsa da çiçekler bir an soluyor nefes.