Gün Salgını Bir Hikaye Şiiri - Işın Ergüney

Dilimde p/aslı gibi bir küfürle
Çalıyorken karanlığı beyaza
Islaklığın s/araşıyor agrafında mehtabın

I

Soru işaretlerine sızıyor intihar şarkıları
Kör pencerelere k/anı asılıyor hayatın
Su sürdüsü solfejler yakıyor konfetileri
Güne s/ürüyor Avanos'ta hasat
Kınası yakılıyor çömlekten gecenin
Kan süzüllerinde

II

Köze k/arıyor gelin hamamlarını
Kertiyor hayat adisyonlarına remili
Bakla falına bakıyor gül g/özlü çingene
9/8' lik bir kahkaha salınıyor koyaklarına
Sıyırıyor ar'ını kispetinden eşkıya
İçine akıyor meneviş ürküleri
Son cemrede d/üşüyor erketelerine

III

Aşina mehtapların
Kandillerine rastık çekiliyor
Sünepe rüzgarlar dikiliyor bahta
Teğel tutmayan kadere
Sürgün argolar aşılanıyor
Değme zennubeler döllüyor ahdı
Küsümgülleri vuruyor ebemkuşağını
Ansızın kişil replikleri yıkıyor arşı
Gönül mendillerine kan tutuyor aşk
Nefesinde deliriyor tan p/içleri
Nazeninde b/uzlu bakışlar köreliyor
Yağmur kesiği aşklar askılanıyor mendireklerinde
Kavruk türküler yakılıyor
Boztepe'den Ganita yalısına
Kızlar Manastırında ebeleniyor sen yanım

IV

Kırıntıları dökülüyor kuyruklu yıldızın
Meteor yağmuruna işmar ediyor düş
Ahir zamanların aheste çekilen zılgıtlarında
Viran hatıralar fırlıyor güncelerinden
Feryadına kırkikindiler üşüşüyor
Nihavent faslında fısıldaşıyor koristler
Saz semailerinde ters yüz d/okuyor
Çıtkırıldımlaşıyor yazgısı zamanenin

V

Her mavinin a(r) dı deniz midir diye
Soruyor tüm y/arsızlığında hayat

Gün salgını bir hikayenin
Notagah nöbetlerinde

Kazası kılınıyor aşkın...