Gün ölürdü... Şiiri - Hasan Akın

Yağmur yağar,
Toprak ıslanır,
Haydarpaşa dan tren kalkardı
ve insan titremeleri... ve son bakışlar
Babam kasketli şapkasında bir cıgara sarar
Anam tığ örerdi yazmasına vagon kapaklarının
Sonra istasyonun ayakları ıslanırdı.

Son vagonun ardına asılırdı yüreğim peşin sıra
Pencereden salınırdı ellerin
Gözlerin saçlarımda damlalar
Çevirirdim yüzümü karartıya
Kuru bir su içerdi boğazım...
Sonra…

Gün ölür…içim yürür…başım ağrırdı
Giden bu son tren…ayak sesleri
Martılar dinlerdi uzanan ekmeği
Sen giderken yol üstü çayırları hüzün sarardı
Karartılar çekerdi beni…
Sonra…

Sonra güz kıyıya vururdu, dalga denize
Sel alırdı yıkılan çocuk rüyalarını

Sen gidince
Gözlerime yağmur dolardı.

Memduh Cemil kardeşime… Taksim / 2006 kasım