Gün Olur Şiiri - Mehmet Cıngır

Tarayınca Rumeli kokar saçların
Heyecanlanırım ne zaman duysam adını
Bahar kokar gülüşün
Seni tanıdığım gün bahardı çünkü
Alabildiğine
Yeşillik
Mavilik
Rüzgâr
Çiçek
Kuş
Kelebek…
Gülüşün gibi…
Sevdim seni
Bütün yasakları çiğneyerek.
Herkesin bir beni vardı
Benim, benim sendin
Kanın çekiyordu beni.
Bütün dalların çiçek açmıştı

Anımsa
Senden kaç defa kaçmıştım
Kentin dar sokaklarında…
Ama her sokağın başında
Sen vardın.
Tüm kaçış yollarını tutmuştu gözlerin
Kahverengi…
Oysa sen maviyi severdin
Kahverengi benim için vazgeçilmezdi.
Aşk burada
Sen orada
Bir aşk kokusu
Denizde, karada…
Yüreğime sinmiş…
Anladım ki,
Rüya âleminde gördüğüm
Düşler seninmiş.

Ben Bey dağlarında kekikler derdim,
Nane kokulu sularından içtim
Yağmalanmış yüreğimi sana verdim.
Oysa senin gözlerin
Denizlerde yüzdü hep…
Oysa ben yüreğimi ateşe tuttum.
Türkülerde yandım.
Benimkisi aşk değil,
Yine hep ben kandım.
Unuttum,neydi aşkın adı?
Yoksa sen miydin kara cadı?

Gün olur
Ben giderim,
Hüznü su gibi içerim.
Benim açımdan sorun yok.
Gün olur silinir adım.
Yokluğumda ciğerin sökülür,
Hareli gözlerinden yaşlar dökülür!
Sen benim için paha biçilmez bir değersin
Gidersem beyaz lale gibi başını eğersin.
Gün olur…