kara dağlar kara derde karılmış
geçti ömür de gönül aşka darılmış
bize hüküm ta doğmadan verilmiş
nere getsek nasıl etsek be kurban
mümkünü mecali bağlamış devran
şehirler üstünde kara bulutlar
gülüşler kir tutmuş bakışlar duvar
yiğidi adamı zulum kovalar
yaralar da canı öfke yaralar
insandan insana uzar aralar
insan kırıyorlar sinek mi sanki
yoksulsa kapında köpek mi sanki
allah mısın kulun muyum neyim ben
çalışan ben var eden ben bilen ben
sürü sürü böcek gibi ölen ben
geçer kan acılı demler de geçer
gün olur da yaralarda gül açar
mazlum kendin bilir- zalımlar kaçar
göçer saltanatlar devran dürülür
sizden de bir hesap soran bulunur
Adnan Durmaz
2013
Kayıt Tarihi : 2.6.2014 00:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!