zihnimin,
güneşli bir gününde
yaşama baktım.
geceye dönmüş
ardıma da...
birde
kendime baktım.
sonra
gün ortasında!
soyunmuş sevgim
çıplak ellerimle
çıkarabilmek için
derinliklerinden sevgini.
düşünmeden kararsızlığını
göz kapaklarının
atladım...
uçurumun
ölüm yüksekliğinden.
sevginin
gözlerindeki denizine.
10/12/2002
Özgür ENGÜZEL
Kayıt Tarihi : 11.3.2003 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!