Gün ışığı Şiiri - Abdullah İnaler

güneşin doğuşuyla başlar

taşlarla konuşmak

uyku, mahmurluğunu atıp

alaca karanlığa veda ederken gece

zeytin kokusu siner

yavaş yavaş köyün üstüne

yeşil ile mavi

kucak kucağa dans ederken

sarımsaklı da

kapı eşiğinde

eşelersin zamanı

elin de kırık bir çubuk

çizersin yarını

bulabildiğin

bir avuç toprağa

mavi boşnak bakışlar

gülümserken yarına

bir kedi sırnaşıklığıyla

her çizik

bir umuttur yürekte

rüzgar, yağmur

alıp götürse de toprağı

için de o çizik kalır

bir de gözlerde gün ışığı