Gün Gelir Gidersem Şiiri - Çağdaş Ca

Bir gün gidersem bu dünyadan, sessiz ve derinden
Kimse sormasın niye kopup giderken yerimden.
Bir güvercinin kanadına yükleyip de tüm ruhumu,
Geçerim o meçhul ufkun en dar çemberinden.
​Ardımda kalmasın ne bir ah, ne de ağır keder,
Zaman dediğin zaten rüzgâr gibi savrulup gider.
Eski bir not defterinin arasında kuruyan gül gibi..
Hatıram sadece bir tebessüm etmeye değer.
​Gökyüzü yine mavi kalır, deniz yine derin,
Toprak kucağını açar, her zamanki gibi serin.
Söylenmemiş sözler kalmasın mahşere dek saklı,
Şiirlerimde yaşasın, o en kuytu yerim
​Yıldızlar eksilmez ben gittim diye gökyüzünden,
Bir şarkı duyulur belki, en hüzünlü güzünden.
Beni bazen İzmir'in sokaklarında ara,bazen okuduğum şiirlerin mısraların da, bazende bir dostun selamında.
Sadece sevgi kalsın, bu fani ömrümün izinden.

Bir gün gidersem bu dünyadan, sessiz ve usulca,
Eski bir palto gibi, bırakıp kapı ardında zamanı...
Ne kimse bilsin yerimi, ne de kimseler yorulsun.
Bir yaprak düşümü gibi bitiririm bu son anı..
​Ardımda kalsın yarım kalmış bir fincan kahve,
Okunmayı bekleyen dualar, duvarda solgun bir resim.
Güneş yine doğar elbet o her zamanki tepeden,
Belki bir rüzgârın fısıltısında unutulur ismim.
​Ağlamasın gökyüzü, kuşlar küsmesin hayata,
Toprak zaten bildiği bir dostu kucaklar gibi...
Sadece bir mısra kalsın kalbinizin ufkunda,
Uykusuz gecelerimde ördüğüm o ince ağlar gibi...

CAGDASCA1 Dünya gibi...