Gün Gelir Şiiri - İdris Kuzhan

gün gelir
acısı gözlerimde depreşir anıların
ve sızısı yüreğime işler acıların

gün gelir
tenha sözler sarfedilip
varılan bir uçurum kenarında
birer birer kaybedilir umutlarımız
gözlerimze bakanlar
denizin derinliğini dağların serinliğini
hissedemez olurlar

gün gelir
dilimde işlenmemiş duyguların
unutulan sevgilerin kelimeleri dolaşırken
ellerimde yıllarca taşıdığım
parmak uçlarımda gezinen
tesbihim de düşer elimden

gün gelir
yorgunluk bir keder olup
omuzlarıma binerken
zamanın ağırlığı damarlarıma kadar işler
ve birşeyle kıpırdaşır bir anda
umulmadık bir anda
tetiğe dokunur parmağım
ayrılığın hüznü kuşatırken içimi
yıkılır birer birer
içimdeki tapınaklar

gün gelir
ben de kendimi
bir köşede dararcık bir sokak ortasında
kaldırımlar üzerine bırakırım

gün gelir
gözlerimden akan her damla yaş
merhamet tomurcuklarını yeşertir
çorak topraklardan
ve yeniden filizlenir yüreğimdeki özlemler
baktığım her yerde izlerine rastlarım
aradığım yolcunun

gün gelir
sorgularım yazdıklarımı
hesaba çekerim mısraların içindeki karmaşıklığı
yeniden düşünür ağlarım aldanmışlığıma
kelimeler dökülürken dudaklarımdan
dayanılmaz bir tebessüm kaplar yüreğimi
gökyüzüne bakar
derinliğine dalarım maviliğin
06/05/96 adana