Gün Gelir Şiiri - Hatice Mine Bahadır

Sevgi değil benimkisi,
Sevgi olsa sonu olurdu.
Aşk olsa hüsran olurdu.
Tutku olsa yalan olurdu.
Umut olsa isyan olurdu.

Bir başıma otururken yine dumanımla,
Sen yorgun başına ellere yasla.
Göremeyeceksin bir daha yüzümü
Tutamayacaksın elimi asla.
Sen yeni bir yaşama başla
Bu isimsiz hastalık ilerler ne de olsa
Aşılamaz artık mesafeler aramızda
Bir başkası var ne de olsa.

Gün gelirde sayıkladığında ismimi
Bulamayacaksın bile suretimi
İsmime, resmime, yüzüme, hüznüme
Hasret kalacaksın teker teker
Sen mutlu ol, bu kalp kahrını çeker
Gün gelecek hepimiz ve ikimiz
Yola çıkacağız bilinmezliğe, teker teker.