Gün Gelir Şiiri - Tuncay Özer

Gün doğarken ışıl ışıl
Bir ün umutlar batar
Geride bir bir çift yaşlı göz
Yüreğimde sızlayan yara
Gün gelir gün gelir nefrete dönüşür
Gün gelir söyler belki bu fırtınalar nedendir
Gönül,, gönül isyan eder.
Bazen bu bedene
Davranışlar anlamsız
Doğruluğa hasretçesine yalan sevda
Hep yalanlar gelir ardın sıra
Beklide sevmeyi bilmiyordur
Özlemeyi sessizce
Bazen yalnızlık
En iyi dostum oluverir.
Kimseyi kıramaz
Kimseye sevdalanamam
Sessizce yaşarım aşkımı
Ve bir tek bir mermi
Son dostum olur
Geride belki de hiç olmayan
Birkaç damla yalandan gözyaşı